Calzonne pizza

Etxean pizza ia astero egiten dugu, hozkailuan ditugun soberakinak aprobetxatzeko (eta bide batez, afari goxo bat egiteko…). Baina orain arte ez nintzen inoiz ausartu calzonne-a egiten. Eta egia esan, ez da zaila. Pizza baina pixka bat zailagoa da, baina batez ere ixterako orduan orea fina eta biguna denez apurtu egin daitekeelako.

Osagaiak (2-3 pertsona):

• 200 g gari irin zuri (Rincon del Segurakoa)
• 130 ml ur epel
• 4g legami fresko
• Gatz pixka bat
• 2 koilarakada oliba olio
• Albahaka lehor pixka bat
• Miltxoleta hazi batzuk (apaintzeko)
• Pizzarentzako osagaiak: tomate saltsa, barazkiak, arrautza pare bat, laktosa gabeko gazta…

Lehenik eta behin, orea prestatu behar da. Horretarako irina, ura, legamia, gatza, oliba olioa eta albahaka nahastu. Hasieran goilara batekin nahastu, 10 minutuz utzi, eta ondoren, ondo oratu 10 minutu inguruz. Leku epelean utzi 1’5 orduz, tamaina bikoiztu arte.

Ondoren, orea igoa dagoenean, irina jarri mahai gainean eta orea zabaldu calzonnearen amaierako tamainaren bikoitza izan arte (gero tolestu egingo dugulako orea). Zabaldua dagoenean, osagaiekin bete orearen erdia, izkinak zikindu gabe (hobeto itsasteko gero). Azkenik, osagairik gabe dagoen ore zatia, beste orearen gainean jarri, tolestuz, eta izkinak ondo itxi. Nik urarekin gainazala busti eta mitxoleta haziak jarri nizkion, apaintzeko.

Labea 250g-tara berotu, eta bertan sartu pizza. Labean egin gainazala gorritua dagoela ikusi arte. Atera, eta jateko prest dago! Hori bai, kontuz ibili, itxia dagoenez oso beroa egongo baita barrukoa (tomatea, gazta…).
OHARRA: Post hau gazteleraz hemen irakur dezakezue

AVISO: Podéis leer este post en castellano aquí

Piperrada pizza

Asko gustatzen zaidan janaria da. Oporretan hainbat egiten ditut baina gero, urtean zehar, ia ez ditut egiten. Zergatik? uff, zeinek daki!!! Gehien gustatzen zaidana zera da, edozein osagai onartzen dutela. Zalantzarik gabe gustokoenak barazkiak daramatzatenak ditut, besteak ere, baina barazkianaaaak txapeau!!! Gaurko hau, niretzat, Euskal Herrian plater mitikoa den batekin apaindu dut.

Osagaiak:

• 170 gr ogia egiteko galirina.
• 80 gr gari-semola fin fina (semolina?).
• 100 gr ama ore.
• 100 gr ur.
• 30 gr olio.
• 3 gr azukre.
• 6 gr gatz.

Katilu baten, irinak, azukrea eta gatza nahasi. Ura eta ama orea gehitu, ondo nahastu. Hamar minutu inguru egonean laga. Mahaira atera eta 7-10 minutu inguru oratu (oso errez oratzen da). Berriz ere katiluan sartu, estali eta hartzidura egiten laga. Tenperaturaren arabera luzeagoa edo motzagoa izango da. Honek, ordu bete eta hiru ordu laurdenekoa egin zuen. Sukaldean 26º inguru zeunden.

Hartzidura egiten duen bitartean piperrada prestatu.

Osagaiak:

• Tipula erdia.
• Piper gorria.
• Piper berdea.
• Azenario txiki bat.
• Berakatz-ale bat.

Apaintzeko osagaiak:

• Piperrada.
• Oliba olioa.
• Etxean egindako tomatea.
• Oliba beltzak.
• Mozzarella gazta.

Hartzidura eginda duenean mahaira atera berriz ere. Gasgabetu, bola forma eman eta hamabost minutu inguru laga. Horrela, gero, forma ematea errezagoa egingo zaizue. Forma eman, biribila bada hobe bestela ez da ezer pasatzen. Zabalduta dagoenean olio pixkatekin igurtzi, etxean egindako tomatea, piperrada, oliba beltzak eta mozzarella gaztarekin apaindu. Aurrez, labea denak emanda berotuta izango dugu. Sartu eta hamar-hamabost minututan egina dago.

Normalean, oregano eta albaka pixkat ere jartzen diet, baina oraingo honetan ahaztu egin zitzaidan eta egia esaten badizuet hemendik aurrera pizza honi behintzat, ez dizkiot ipiniko. Horrela, piperradaren zaporea askoz nabariagoa delako, goi-mailakoa.

Semolina lehenengo aldiz pizza honetan erabili dut eta zin dagizuet hemendik aurrera pizza guztietan erabiliko dudala. Beste ikutu bat ematen dio.

Muxu bat.

Gehigarria.- Nire blogean behialak egindako galdera bati erantzuteko gehigarri hau ipintzea bururatu zait. Honetan, semolina eta nire harteko maitasun/gorroto istorioa kontatuko dizuet. Sarean (blog baten?), irakurrita neukan semolinak pizzari beste ikutu bat ematen diola. Horren ondorioz, bila hasi nintzen eta ez nuen inon aurkitu. Eibarren belardenda bateko tipoa “laostia” daki, eta beregana joan nintzen.

Semolina? Semola esatea nahiko duzu.

Ez ez, semolina.

Aurpegi arraroa jarri zuen eta ez zeukala inoiz entxunda komentatu zidan. Eta ez hori bakarrik, inoiz ez ziotela eskeini eta inoiz ez duela ikusi berak duen katalogoan (15.000 produktu). Semola orde, bai. Berriz ere sarera bueltatu nintzen eta ogi foroan, De Cecco markak zuela irakurri nuen, bainaaa ez. Hor ere, semola azaltzen da. Googlen, semolina ipini eta wikipedian hau azaltzen da. Imagenes-en klikatu eta hor azaltzen diren irudi gehienetan ikusten dena, nik Eibarren ikusita neukan. Argi nituen gauza batzuk, euren artean, guk erabiltzen ditugun irinak baino latzagoa dela. Zer egin nuen? joan eta zegoen finena erosi.

Sarrera honetan azaltzen den pizza egitera joan nintzenean, semola kafe-errotatik pasatu nuen pixkat gehiago fintzeko baina ez zen askoz gehiago findu e?, nahiko fina delako.

Irudien artean hau topatu nuen (itzulpena egiten duenean zer jartzen dizue? neri semola), eta beste hau (candeal?) ere, eta hau eta ….. Azkenean, txoratu baino lehenago neukanarekin egitea pentsatu nuen eta kitto!!! Baina gauza bat esango dizuet, argazkietan azaltzen dena bada, nik semolina daukat 😉 Zuei zer iruditzen zaizue? daukat edo ez?